Behalve prehistorische grotten, kent de Dordogne ook nog grotten met prachtige druipstenen. Die grotten zijn dan leuk uitgelicht en kennen meestal een bijzondere geschiedenis of u kunt er een leuk ondergrondse boottocht maken.

‘t Is het traditionele feestje op het platteland: marktdag. Niet alleen kopen en verkopen, maar ook muziek, kopje koffie op een terras, mooie dingen kijken, standwerkers. Ze zijn er in allerlei soorten en maten, b.v. de markten van de Perigord en Sarlat.

Overal in de Dordogne stroomt water. Heuveltjes en bronnen doen het water in de juiste snelheid stromen: u kunt er heerlijk mee spelen! Stroomt het op sommige plaatsen te hard – een kilometer verderop stroomt het dan weer op de juiste snelheid

Pretparken in de zin van Eurodisney en Parc Asterix zijn er niet in de Dordogne: die moet u maar op weg naar de Dordogne aandoen. Maar er zijn wel parken die voor de nodig vertier kunnen zorgen. De laatste jaren zijn de klimparken in opkomst. Bossen waarin je naar de boomtoppen klimt en met allerhande staalkabels oversteekt van de ene boom naar de andere,soms over valleien heen.

Het hoort in Frankrijk tot de sporten: wandelen. De naam Randonnee. En daar zijn dan weer variaties in PR, GR, Petite Randonnee, Grande Randonnee en daar zijn weer organisaties in: ze organiseren en faciliteren en publiceren wandeltochten.

Wandeltochten te over in de Dordogne. Da´s leuk voor de vakantieganger want zo loop je elkaar niet in de weg op die ene tocht die iedereen loopt en kom je wel zo nu en dan iemand tegen. U vindt in de meeste VVV-kantoren wel een hoekje met wat A4-tjes waarop de lokale wandeltochten beschreven staan. Soms is de route eenvoudig te volgen omdat men her en der een teken op de bomen of naast de weg heeft aangebracht, soms moet u meer op de omschrijving afgaan

De Dordogne moet welhaast het gebied ter wereld zijn met de grootste kasteeldichtheid. Binnen sommmige gemeentegrenzen liggen wel vier kastelen!

Die hoge dichtheid wordt vaak toegeschreven aan de de honderjarige oorlogen die heeft zeker een rol gespeeld, maar dat was het niet alleen: de feodale middeleeuwen leverden overal in Europa een groot aantal kastelen op en in heel veel landen en gebieden zijn deze in de eeuwen daarop prooi geworden aan de tand des tijds. Het klimaat in de Dordogne, de gekozen bouwmaterialen en de weinige economische vernieuwing in de eeuwen van de moderne tijd voorkwamen verval.

De Dordogne is voor velen synoniem aan de prehistorie. Les Eyzies wordt met trots de hoofdstad van de prehistorie genoemd, Lascaux de sixtijnse kapel van de prehistorie.

In de tijd dat de menselijke soort de valleien van de Dordogne betrad, was deze specimen al vele miljoenen jaren onderweg. Van mens-aap in Afrika via Azië naar Europa. Van de bossen naar de steppen, van vier-potig naar twee-benig. Van Pre-sapiëns naar sapiëns. Neanderthalers. Naar Sapiëns Sapiëns en weer door naar de Cro Magnon, de voorouder van onze soort. En die laatste, die heeft vooral zijn sporen nagelaten in de Dordogne.

Maar ook de Neanderthaler is in de Dordogne aangetroffen. Men gaat ervan uit dat de mens zich ergens tussen 700.000 jaar geleden en 100.000 jaar geleden in dit gebied heeft gevestigd. Echter er zijn niet veel sporen gevonden die dit kunnen staven.

De lokale bevolking, waar dan ook in Frankrijk, geniet van elk moment dat men ook genieten kan. Hup in de auto en genieten van alles wat de omgeving biedt. B.B.Q. mee mooi muziekje, hapje doen zomaar ergens, raampjes open en genieten. Kennen wij dit nog als Nederlanders? dat terrasje aandoen?’t Is een beetje uit de tijd, of niet?

In een gebied dat gekenmerkt wordt door de natuur, is er eigenlijk geen noodzaak voor een tuin. Hoe anders is dat voor de Fransen. Het volk schijnt niet te ontkomen aan de drang om de natuur te willen beheersen, de ongerepte groei van weiden en bossen te domesticeren. ‘t Zal wel een drang naar esthetiek zijn: huizen worden inmense paleizen, kleding wordt mode, natuur in de buurt van een kasteel een park of een thematuin. En ze zijn in trek.